Η Αλήθεια.

Με την αλήθεια έχουν ασχοληθεί πολλοί φιλόσοφοι. Από τον Πλάτωνα μέχρι τον Νίτσε. Οπότε καταλαβαίνεται, ότι είναι δύσκολο να δώσουμε έναν ορισμό στην «Αλήθεια». Με το ψέμα είναι πιο απλά τα πράγματα.

«Ψέμα είναι μια πρόταση που λέγεται από κάποιον με σκοπό να πείσει το κοινό του ότι είναι αληθής, ενώ ο ίδιος συνειδητά γνωρίζει ότι η πρόταση είναι αναληθής»

Υπάρχουν βέβαια και υποκατηγορίες του ψέματος, για παράδειγμα ο διάσημος ψυχολόγος Paul Ekman θεωρεί ότι το να κρύβουμε την αλήθεια είναι ισοδύναμο με το να λέμε ψέματα. Κρύβουμε την αλήθεια επειδή δεν εμπιστευόμαστε η επειδή δεν θέλουμε να πληγώσουμε τον άλλον και η σιωπή είναι πάντα ο πιο εύκολός δρόμος. Είναι άραγε και ο πιο σωστός;

Όταν σεβόμαστε κάποιον, του λέμε όλα όσα πιστεύουμε για της πράξεις του, τα λεγόμενα του, της αποφάσεις του και περιμένουμε να μας εκτιμήσει για αυτό, κάτι το οποίο συνήθως δεν γίνετε διότι νιώθουν υποβιβασμένοι, ντροπιασμένοι και κατώτεροι. Η αντίδραση σε αυτό θα είναι να αρχίζουν να ψάχνουν τα δικά μας ελαττώματα, να προσπαθούν να μας μειώσουν η ακόμη παραθέτουν την Βίβλο:

«1 Μην κρίνετε, για να μην κριθείτε. 2 Γιατί με όποια κρίση κρίνετε θα κριθείτε, και με όποιο μέτρο μετράτε, θα μετρηθεί σ’ εσάς.» (Ματθ. 7, 1-2)

Κάτι το οποίο είναι τελείως λάθος. Το συγκεκριμένο απόσπασμα εννοεί την κακολογία και την κατάκριση και όχι τον καλό σκοπό που έχουμε όταν κρίνουμε τους συνανθρώπους μας και δεχόμαστε την κριτική από αυτός για να γίνουμε καλύτερη άνθρωποι.

«Η κρίσις περί των άλλων, διά να έχη αγαθόν σκοπόν και αποτέλεσμα καλόν, δέον να γίνεται επί παρουσία του κρινόμενου. Εν εναντία δε περιπτώσει ο σκοπός της κρίσεως, δεν είναι αγαθός και το αποτέλεσμα είναι πάντοτε επιβλαβές, και διά τον κρίνοντα και διά τον εν απουσία κατακρινόμενον.» (ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ, μέσα από τα γραπτά του)

Επιστρέφοντας στο θέμα της ειλικρίνειας θα ήθελα να αναφέρω ότι δεν υπάρχουν απόλυτα ειλικρινείς άνθρωποι. Φοβόμαστε να ανοίξουμε την ψυχή μας, της ανησυχίες μας, τα αισθήματα μας, διότι ξέρουμε ότι αργά η γρήγορα θα χρησιμοποιηθούν εναντίον μας. Φοβόμαστε να κρίνουμε η να πούμε την γνώμη μας για να μην πληγώσουμε, βρεθούμε σε άβολη κατάσταση η απλός για να μην φανούμε κακή και αγενής. Ταυτόχρονα έχουμε την απαίτηση να είναι όλοι ειλικρινείς μαζί μας, όποια και να είναι η αλήθεια. Συνήθως η αλήθεια που θέλουμε να πούμε η που πρέπει να ακούσουμε είναι όπως στο επόμενο απόφθεγμα:

«Ποτέ δεν ξαναπαρουσιάστηκε στη γη ζώο τόσο ματαιόδοξο και ανόητο, όσο είσαι συ. Δεν έχεις κανένα λόγο να γεννηθείς, γιατί δεν κάνεις τίποτα στη ζωή σου. Αντί να ζεις για τον εαυτό σου με τον εαυτό σου και μέσα στον εαυτό σου, όπως πρέπει να κάνει κάθε λογικό πλάσμα, προσπαθείς να κρεμάσεις τη αδυναμία σου από τη δύναμη ενός άλλου ανθρώπου. Κι όταν δεν βρίσκεται κανένας που να δέχεται να φορτωθεί ένα πλάσμα τόσο πολύσαρκο, αδύνατο, ανόητο και άχρηστο σαν και σένα βάζεις τις φωνές πως σε κακομεταχειρίζονται, πως σε παραμελούν, πως είσαι δυστυχισμένη» (ΤΖΕΗΝ ΕΫΡ-Σαρλότ Μπροντέ)

Ποιος θα τολμούσε να πει τα παραπάνω λόγια στην κακομαθημένη αδελφή του, όπως έγινε στο έξοχο μυθιστόρημα της Σαρλότ Μπροντέ. Νομίζω κανένας και είναι λογικό. Θα μπορούσε απλός να πει, ότι πρέπει να ωριμάσει και να βρει κάποιό νόημα και σκοπό στη ζωή της και όχι ότι είναι ένα άχρηστο ζώο το οποίο δεν έπρεπε να γεννηθεί. Το είπε όμως γιατί αυτό ένιωθε και αυτό είναι ειλικρίνεια, όταν λέμε αυτό που νιώθουμε χωρίς να σκεφτόμαστε πιά επίθετα να χρησιμοποιήσουμε ώστε να μην πληγώσουμε τον άλλον. Η αλήθεια είναι πικρή, για αυτό πάντα την αλλοιώνουμε.

*«It’s a basic truth of the human condition that everybody lies. The only variable is about what» (*Από την τηλεοπτική σειρά Dr. House MD)

Σύμφωνα με μια έρευνα του Πανεπιστημίου της Μασαχουσέτης που ηγήθηκε ο ψυχολόγος Robert S. Feldman, το 60% τον ανθρώπων λένε κατά μέσο όρο δύο με τρία ψέματα σε μια συζήτηση δέκα λεπτών. Αξιοσημείωτο είναι, το ότι οι γυναίκες λένε ψέματα για να νιώσει καλά ο συνομιλητής τους, ενώ οι άνδρες για να νιώσουν οι ίδιοι καλά.

Δεν είναι κάτι το καινούριο αυτό, απλός αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Ο Άνθρωπός χρειάζεται τα ψέματα για να επιβιώσει, πόσο μάλλον στην σημερινή εποχή, μια εποχή που όλοι είμαστε αλυσοδεμένοι όπως στην αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα. Εμείς όμως έχουμε το κλειδί από της χειροπέδες, μπορούμε να βγούμε από την σπηλιά και να ζήσουμε στον αληθινό κόσμο αλλά δεν το θέλουμε. Στον ψεύτικο κόσμο που δημιουργήσαμε σημαντικότερο είναι να δείχνουμε χαρούμενοι, ευτυχισμένοι και πως κάνουμε μια ζωή ευχάριστη από το να επιδιώκουμε και να κυνηγάμε την πραγματική ευτυχία.

References

http://www.lifehack.org
https://el.wikipedia.org/
https://www.elephantjournal.com/
http://www.impantokratoros.gr

Post image from:

https://unsplash.com/photos/A1HC8M5DCQc?utm_source=unsplash&utm_medium=referral&utm_content=creditShareLink